Omdat we om kwart over acht de trein moesten halen moesten we om half acht weg. Vroeg op dus! Dat deed goed zeer! Ruim op tijd stonden we op het perron. Tijd genoeg om uitgebreid rond te kijken. Er kwam een enorme goederentrein binnen met los daarop tractoren. Op de tractoren zaten gewoon mensen die mee reden!
Mensen staken achteloos het spoor over, maakte de rails schoon of kwamen bedelen. Bizar om te zien!
De gids nam nog wat dingen met ons door en dan moesten we het echt zelf doen. Een mooie trein kwam binnen rijden.
We zaten vlak bij de federatie van de chinese ouderen club, grote kleppen, zonnebrillen en veertien koffers en drie grote dozen voor negen vrouwen en hun jonge mannelijke begeleider. Een dame had duidelijk het hoogste woord, dacht ze zelf. Iedereen werd op commanderende toon aangesproken, en over alles leek ze te klagen. Zelfs zonder dat we ook maar iemand van de federatie konden verstaan was het duidelijk dat het een minder fijn persoon was. De andere vielen spontaan in slaap en zodra ze weg was werd het gezellig.
Wij vermaakte ons prima met dit schouwspel, en zorgde voor onze eigen ondertiteling.
Vooral toen de dames een half uur voor aankomst gingen kibbelen hoe het nou moest met alle bagage kwamen wij niet meer bij.
In de trein was het goed koud. Na kort drie uur was lies helemaal versteend. Na nog een kort ritje in de auto met airco was ze helemaal niet meer warm te krijgen. Eenmaal in het hotel kroop lies met 35 graden buiten onder het dekbed. Na wat eten op de kamer knapte we beide weer op.
Klaar voor de rondleiding. Een niet erg verstaanbare gids nam ons met een heel langdradig en haperig verhaal mee door twee forten en een tempel. Vandaar de titel, het woordje actually en Euh werden in iedere zin meerdere keren gebruikt.
De vermoeidheid en hitte in combi met het bovenstaande zorgde ervoor dat we er niks van begrepen. Drie keer gevraagd of het korter kon mocht niet helpen. Maar uiteindelijk toch nog mooie dingen gezien.
Met mooie uitzichten!
Vanmiddag nog maar weer eens bijgekomen. Hopelijk helpt het. Er staan lange dagen voor de boeg!
Groetjes!
Published with Blogger-droid v1.7.4
Ach ja, kijken naar andere mensen; een eindeloze bron van vermaak. Heel herkenbaar. Ik verbaas me er wel over dat je in India zoveel kou kunt lijden. Volgende week ga ik naar Madagascar, een soort mini-India, ik zal toch maar een trui meenemen! Groetjes, en veel plezier voor de volgende dagen! pap/fons
BeantwoordenVerwijderen